Niektóre metody pracy
NIEKTÓRE METODY PRACY stosowane podczas zajęć w naszym przedszkolu.
W naszym przedszkolu nauczycielki w swojej pracy z dziećmi wykorzystują wiele ciekawych i różnorodnych metod pracy. Zawsze starają się, aby formy i metody pracy dostosowane były do możliwości rozwojowych wychowanków oraz do ich indywidualnych potrzeb. Podstawowymi metodami pracy, jakimi posługują się nauczycielki są:
- metody podające ( przyswajane): opowiadanie, pogadanka, historyjka obrazkowa, wiersze, piosenki,
- metody problemowe ( odkrywanie): gry dydaktyczne, giełda pomysłów tzw. ”burza mózgów”, inscenizacje,
- aktywizujące (przeżywanie): drama, wystawa – ekspozycja, pokaz,
- metody praktyczne (działanie); ćwiczenia,
- projektu: doświadczenia, obserwacje.
Ponadto, dzięki uczestnictwu w różnych formach doskonalenia zawodowego nauczycielki wprowadzają wiele nowatorskich rozwiązań wychowawczo-dydaktycznych. Z pewnością należą do nich:
- Elementy metody "dobrego startu" M. Bogdanowicz.
Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami, czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania. Usprawnienie w tym zakresie, jak również kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalenia ręki dominującej) i orientacji w prawej i lewej stronie ciała jest wskazane dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania, natomiast jest niezbędne dla dzieci, u których występują opóźnienia rozwoju tych funkcji.
Ćwiczenia prowadzą do większej harmonii rozwoju psychoruchowego: wyższego poziomu rozwoju i współdziałania funkcji intelektualnych (mowy, myślenia) i instrumentalnych (spostrzeżeniowo-ruchowych) - metoda Dennisona- wykorzystanie roli ciała w procesie myślenia i uczenia się, wpływ odpowiednich ćwiczeń angażujących obie strony ciała, uaktywniających obie półkule mózgu na sferę intelektu człowieka;
- metoda Kniessów- atrakcyjny sposób na rozwijanie sprawności fizycznej małych dzieci, eksperymentowanie środkami ruchowymi, słuchowymi i wzrokowymi z wykorzystaniem oryginalnych przyborów;
- metoda C.Orffa, wyzwalająca aktywność twórczą i odtwórczą dzieci poprzez działania muzyczno-ruchowe;
- zajęcia warsztatowe prowadzone z dziećmi i rodzicami zgodnie z Metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne pozwalające na rozszerzenie świadomości samego siebie, na nabieranie zaufania do otoczenia, na pogłębianie kontaktu z innymi ludźmi; Metoda ta wspiera i stymuluje rozwój dziecka. Celem tej metody jest doświadczenie ruchu, kontaktu emocjonalnego, kontaktu fizycznego, kontaktu społecznego, poznanie własnego ciała. Stosując tę metodę dążymy do rozwoju:
- świadomości schematu ciała, integracji poszczególnych jego części,
- orientacji w czasie i przestrzeni w środowisku zewnętrznym,
- poczucia bezpieczeństwa, zaufania do siebie i partnera, współdziałania, partnerstwa,
- emocji, opanowania ich,
- własnej inwencji, pewności siebie, inicjatywy,
- spontaniczności ruchu i zachowań,
- sprawności ruchowej, wyobraźni pojęć,
- koncentracji uwagi, sposobu komunikowania się,
- a także do integracji środowiska, w którym jesteśmy,
- oraz umiejętności rozluźniania się po okresie napięcia i koncentracji. - Terapia baśnią – wykorzystanie bajek i opowiadań terapeutycznych ułatwiających dzieciom zmaganie się z różnymi problemami np.: z chorobą, niepełnosprawnością, niekorzystną sytuacją rodzinną, brakiem wiary we własne możliwości, silnymi reakcjami lękowymi itp.;
- doskonalenie komunikacji i integracji społecznej poprzez wykorzystywanie grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych;
- uczenie radzenia sobie z emocjami własnymi i innych ludzi w toku gier i zabaw przeciwko agresji, na pokonywanie własnych słabości, rozpoznawanie i rozumienie uczuć;
- ćwiczenia wyciszające, relaksacyjne w wykorzystaniem muzyki relaksacyjnej, zabaw w „podróże w wyobraźni”;
- zajęcia ruchowe, integracyjne, rozwijające prowadzone metodą „pedagogiki zabawy”; Pedagogika zabawy to symboliczna nazwa poszukiwań metodycznych, które pozwalają ułatwić uczenie. Jej celem jest dostarczyć prowadzącemu różnorodnych pomysłów, które umożliwią świadomą i kreatywną pracę z grupą. Wybrane do zajęć zabawy powinny spełniać określone zasady:
- dobrowolność uczestnictwa;
- uwzględnienie wszystkich poziomów komunikowania;
- uznanie pozytywnych przeżyć jako wartości i unikanie rywalizacji;
- posługiwanie się różnorodnymi środkami wyrazu.
Pedagogika zabawy prezentuje szeroki wachlarz propozycji pozwalających ożywić i urozmaicić tradycyjne nauczanie. Wyodrębnia się następujące rodzaje zabaw:
- zabawy ułatwiające wzajemne poznanie się,
- zabawy rozluźniające - odprężające oparte o taniec, ruch i gest,
- zabawy ułatwiające wprowadzenie do określonej tematyki spotkania,
- przedstawienie w sposób zagadkowy problemu i poszukiwanie jego rozwiązania według ustalonych reguł,
- metody pozwalające na łączenie doświadczeń i wiedzy dzieci,
- metody ułatwiające przekaz informacji zwrotnej, sygnalizujące odczucia dzieci,
- wspólne zabawy integrujące grupę. - elementy odmiennej nauki czytania I. Majchrzak nauczyciel prowadzący zabawy i gry prowokuje dziecko do odkrywania na drodze samodzielnego rozumowania - logiki alfabetycznego szyfru. Początkiem jest imię dziecka, które staje się słowem otwierającym świat pisma..
- - muzykoterapia - uczy wrażliwości, rozwija zainteresowania i pozwala odkryć nowe umiejętności. Muzykoterapia w przedszkolu wskazana jest w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, zalęknionymi, mającymi trudności z nauką pisania i czytania, a także z niską koordynacją ruchową.
- profilaktyczne zajęcia logopedyczne - ortofoniczne; wykorzystywane metody: czuciowe, słuchowe, wzrokowo-ruchowe, słuchowo - ruchowe;
metody audio-wizualne z wykorzystaniem tablicy interaktywnej.